Katarzyna Żak "Nie ma tego złego"

Katarzyna Żak „Nie ma tego złego”, Czwarta Strona 2016, ISBN 978-83-7976-447-1, stron 392

Nie tak miało wyglądać życie Zuzanny. Miała być szczęśliwą żoną, a trochę później także matką, ale na pewno nie porzuconą narzeczoną z kredytem na mieszkanie, do samodzielnego spłacania. Miała rozwijać skrzydła w agencji reklamowej Mirka, a nie użerać się z własnym wujkiem, redaktorem naczelnym skostniałej, lokalnej gazety. Kobieta na nowo musi się przyzwyczaić do tego, że w podkrakowskim Grodowie wszyscy wszystko o wszystkich wiedzą, a czego nie wiedzą, to chętnie dopowiedzą; tak jak próbują dopowiedzieć, kto zamordował działacza sportowego, niejakiego Rzewuskiego. Zuza angażuje się we własne śledztwo, a jej przewodnikiem po ludzkiej moralności i nie tylko staje się panna Krystyna, ciesząca się powszechnym szacunkiem – i wzbudzająca nieokreślony lęk – miejscowa emerytka, chwilo unieruchomiona przez gips na nodze. Kryminalna zagadka skutecznie odciąga uwagę Zuzy od wiarołomnego narzeczonego, na załamywanie się zupełnie nie będzie miała czasu...

Katarzyna Żak jest autorką licznych opowiadań, a „Nie ma tego złego” jest jej pierwszą dłuższą formą literacką. Wyjątkowo udaną formą, trzeba od razu dodać. Formą wydaną w Czwartej Stronie, więc już na wstępnie można było założyć, że to będzie dobra rzecz, bo ich debiutanci raczej nie zawodzą. Dołączenie tego tomu do „Serii z babeczką” zasugerowało mi, że będzie to opowieść bardziej humorystyczna i na wesoło, gdy tymczasem mamy do czynienia z prawdziwą zbrodnią i dziennikarskim śledztwem. To znaczy humor oczywiście też jest, ale swoją bohaterkę Żak uwikłała w sytuację, która w pewnym momencie zrobi się naprawdę groźna.

Tak naprawdę mamy tutaj dwa trupy, mówiąc kolokwialnie. Najpierw Rzewuski; a do drugiego zabójstwa dojdzie na zjeździe klasowym, którego uczestniczką będzie również Zuzanna. Do pewnego stopnia autorka postawiła na sprawdzony schemat i klasykę: jedno miejsce, dużo osób, ale jednak raczej ograniczona ich liczba, a spośród nich jedna jest mordercą. Przyznam, że nie wpadałam na jej trop i do samego końca tkwiłam w nieświadomości. Tym większe brawa należą się Żak za trzymanie w niepewności i stopniowanie napięcia.

Żak wykazała się umiejętnością tworzenia wyrazistych, realistycznych postaci. Z czasem na pierwszy plan wysuwa się panna Krystyna, tylko na pozór staruszka z nieodłącznymi drutami czy szydełkiem, a tak naprawdę kobieta idąca z duchem czasu i postępem, w pełni korzystająca z dobroci XXI wieku. Ale mnie osobiście najbardziej przypadł do gustu Łukasz Górka, pracownik „Kuriera” i nowy kolega Zuzanny. Intrygujący był też Jakub Bazyl, a jako że o nim nie wszystko zostało powiedziane do końca, żywię cichą nadzieję, że „Nie ma tego złego” nie będzie jedyną książką o tych bohaterach i ich perypetiach. Panna Krystyna miała kila zeszytów w swoim archiwum, może autorka zrobi z nich jeszcze użytek...? 

„Nie ma tego złego” to debiut na naprawdę przyzwoitym poziomie. Jeśli lubicie lekkie w stylu, ale solidne warsztatowo powieści, to ta Katarzyny Żak jest czymś w sam raz dla was.    

Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona.