Charles Todd "Narzeczona oficera"

Charles Todd „Narzeczona oficera”, Znak 2013, ISBN 978-83-240-2391-2, stron 272

Jest rok 1914. Lady Elspeth Douglas bawi u swojej francuskiej przyjaciółki, Madeleine, spodziewającej się pierwszego dziecka. Spotyka jej brata, Alaina, w którym podkochiwała się w wieku szkolnym. Mężczyzna jakiś czas temu uświadomił sobie swoje uczucia i teraz oświadcza się dziewczynie. Wkrótce wybucha wojna i Alain zostaje powołany na front.

Lady Elspeth jest córką szkockiego hrabiego. Ojciec niedawno zginął tragicznie, matka osierociła ją, gdy córka miała trzy lata. Zgodnie z testamentem rodzica, opiekę nad dziewczyną do ukończenia trzydziestego roku życia, sprawuje jej konserwatywny kuzyn Kenneth. Swoje obowiązki traktuje bardzo poważnie, chcąc ją jak najszybciej wydać za mąż za mężczyznę o odpowiedniej pozycji.

Maja Kotarska "Kłopoty z nieznajomym"

Maja Kotarska „Kłopoty z nieznajomym”, Bliskie 2009, ISBN 978-83-61930-06-X, stron 296

Marta pracuje w pewnej firmie na wysokim stanowisku i wiedzie przyjemne życie. Nie chce się wiązać na stałe, ale lubi chodzić na randki. Na kolejną umawia się z przystojnym brunetem. Ale dziwna jakaś ta randka. Mężczyznę najbardziej interesują zdjęcia dziewczyny z dzieciństwa. Marta nie może się też oprzeć wrażeniu, że już go gdzieś spotkała. Od tego momentu zaczynają się kłopoty. Mężczyzna zostaje zamordowany, a Marta trafia w sam środek afery.

Po wczorajszej „Podróży” Idy Fink, znów potrzebowałam czegoś lekkiego, co odsunie na bok chandrę. Książka Mai Kotarskiej początkowo wydawała mi się trochę bez sensu, ale z czasem rozwój akcji mnie zainteresował i zaczęłam czerpać przyjemność z lektury. Pod płaszczykiem takiej sobie okładki kryje się dość przyzwoity kryminalik z wątkiem romansowym. 

Ida Fink "Podróż"

Ida Fink „Podróż”, W.A.B. 2012 (wyd. III), ISBN 978-83-7747-661-1, stron 200

W 1942 r. dwie młode Żydówki uciekają z małomiasteczkowego getta. Szansy na przeżycie upatrują w wyjeździe na roboty do Niemiec. Trafiają do obozu przejściowego dla robotnic przymusowych. Na swojej drodze spotkają różnych ludzi, a wraz z nimi poznają, co to znaczy prawdziwa nienawiść, obcość; co to jest szantaż, ale też bezinteresowna pomoc.

Ida Fink to polskojęzyczna pisarka pochodzenia żydowskiego. Urodziła się w Zbarażu. Miała 20 lat, gdy Niemcy napadli na Związek Radziecki. Z całą rodziną trafiła do getta, z którego wkrótce, razem z siostrą, uciekła. „Podróż” jest powieścią opartą na motywach jej życia.

Marta Owczarek, Bartek Skowroński "Byle dalej"

Marta Owczarek, Bartek Skowroński „Byle dalej: w 888 dni dookoła świata”, Świat Książki 2012, ISBN 978-83-7799-599-0, stron 400

Przejechali 160 tysięcy kilometrów. Zawitali do 24 krajów. Obejrzeli 2 zaćmienia Słońca. Zdarli 17 par klapek. Jedna noga przeszła dwukrotne złamanie. Środki transportu? Własne nogi, elektryczne rowery Ping i Pong, terenówka, rowery zwykłe, skutery i te najbardziej sprawdzone, motocykle. Plan wyprawy pojawił się dwa lata wcześniej. Zbieranie funduszy. Przygotowania. Szczepienia. Międzynarodowe dokumenty. Pożegnanie z miejscem pracy. Wreszcie pakowanie i ta magiczna data: lipiec 2008. Na początek Mongolia i pierwsze zaćmienie.

Katarzyna Rosicka-Jaczyńska "Ołówek"

Katarzyna Rosicka-Jaczyńska „Ołówek”, Poligraf 2011, ISBN 978-83-62752-47-8, stron 300

Na wstępie, jeśli mogę Wam coś doradzić: jeżeli nie słyszeliście wcześniej o „Ołówku” i jego autorce, to zajrzyjcie do Internetu dopiero po lekturze. Panią Katarzynę zobaczyłam kiedyś przypadkiem w telewizji, w reportażu jej poświęconym. Jej obraz został mi w głowie, a potem ukazał się „Ołówek”. Dopiero teraz udało mi się go przeczytać.

Miała wszystko. Zdrowe dzieci, własną agencję modelek, mnóstwo pieniędzy, znane nazwisko i wypracowaną markę w swojej branży. Wokół siebie przystojnych mężczyzn. Żyła intensywnie, praca dawała jej spełnienie, była jej miłością. Wakacje w dowolnie wybranym miejscu, prywatne szkoły dzieci, realizowanie zachcianek. I nagle w tym zabieganym życiu coś zaczęło szwankować. Pojawiły się kłopoty z utrzymaniem równowagi, sztywność ciała, niespodziewane, nagłe upadki. Pamięta dokładne daty, kiedy robiła coś po raz ostatni: prowadziła auto, przechodziła prze ulicę, uprawiała seks, sama jadła. Prawidłową diagnozę postawiono po trzech latach: śmiertelne stwardnienie zanikowe boczne (SLA). Postęp choroby sprawił, że stała się więźniem własnego ciała: „SLA pożera ciało, umysł pozostawiając w pełni sprawnym” (str. 54).

"Anna German o sobie" + zapowiedzi

Mariola Pryzwan „Anna German o sobie”, MG 2012, ISBN 978-83-7779-084-7, stron 256

Wczoraj pochłonęłam książkę Marioli Pryzwan. Jest to zbiór wypowiedzi artystki, fragmenty wywiadów, wyrywki z listów. Jak wspomniałam przy okazji „Życia artystek w PRL” Sławomira Kopra, o Annie German nie wiedziałam nic, kojarzyłam tylko jej piosenkę „Tańczące Eurydyki”. Tym razem mamy szansę poznać tę niezwykłą kobietę z perspektywy jej własnych słów. Całość opatrzona jest licznymi zdjęciami, które pokazują, jak piękną kobietą była Anna German. Wielbiciele piosenkarki będą na pewno usatysfakcjonowani; mnie ta książka zachęciła do posłuchania jej piosenek. 

Zajrzałam znów do zapowiedzi i oto, co znalazłam:

Liam Creed "Szczeniak"

Liam Creed „Szczeniak: jak labrador ocalił chłopca z ADHD”, Nasza Księgarnia 2011, ISBN 978-83-10-11964-3, stron 288

Bardzo lubię książki z serii „Zbliżenia” Naszej Księgarni. Czytam je w miarę możliwości na bieżąco i każda z nich robi na mnie mniejsze lub większe, ale zawsze jakieś wrażenie. Kiedy więc ukazał się „Szczeniak”, wiedziałam, że prędzej czy później go przeczytam.

Pamiętam doskonale swoje pierwsze w życiu spotkanie z dzieckiem z ADHD. To wtedy tak naprawdę zrozumiałam, co znaczy nie móc usiedzieć spokojnie na miejscu i być w ciągłym ruchu. Ten chłopiec, nawet siedząc, ruszał a to nogą, a to ręką; dużo mówił i lubił pyskować. Gdy zaczęłam czytać wspomnienia Liama Creeda, wówczas piętnastolatka, było tak, jakbym znów widziała tamtego chłopca.

Gillian Flynn "Mroczny Zakątek"

Gillian Flynn „Mroczny Zakątek”, G + J Książki 2012, ISBN 978-83-62343-23-2, stron 448

Patty Day, lat 32, zginęła od ran postrzałowych, ciosów siekiery i noża. Michelle Day, lat 10, uduszona. Debbie Day, lat 9, rany od siekiery. Ben Day, lat 15, sprawca masakry. Libby Day, lat 7, jedyna, która ocalała. To jej zeznania o wydarzeniach tamtej nocy obciążają Bena. Tamta jedna, styczniowa noc ze strachem, zimnem, krzykami, popiskiwaniami, jest w myślach Libby Mrocznym Zakątkiem, do którego się nie zapuszcza.

Do czasu. Dwadzieścia cztery lata później Libby zgadza się na udział w spotkaniu Klubu Zbrodni, którego członkowie roztrząsają szczegóły głośnych morderstw. Tragedia w domu Dayów ich fascynuje, ale nie wierzą w winę Bena. Pod wpływem bardzo zaangażowanego Lyle’a, Libby uchyli drzwi do Mrocznego Zakątka, wracając do traumy dzieciństwa.

Katarzyna Błeszyńska "Miłosne konstelacje"

Katarzyna Błeszyńska „Miłosne konstelacje”, Bellona 2012, ISBN 978-83-1112473-8, stron 360

Dawno nie czytałam książki, która wzbudziłaby we mnie mieszane uczucia. No to proszę, właśnie jest, „Miłosne konstelacje”, które bardzo chciałam przeczytać. Ich bohaterami są Maria i Mariusz, widziani z dwóch perspektyw: początku studiów i 10 lat później. Każde z nich będzie miało prawo głosu, a my możliwość odniesienia się do ich racji.

Los styka Majkę i Mariusza na studiach prawniczych. Jedno i drugie traktuje je jako środek wiodący do celu; chcą od życia wszystkiego, co najlepsze, chcą czerpać z niego garściami; Mariusz nawet bardziej, zmieniając co chwilę swoje erotyczne przyjaciółki.

Gdy spotykają się po 10 latach, ona zostaje partnerem w kancelarii, on prowadzi swoją. Ona ma męża, dom, o jakim marzyła, i tylko jedno pragnienie ciągle pozostaje niespełnione: dziecko.

Jarosław Klejnocki "Południk 21"

Jarosław Klejnocki „Południk 21”, Wydawnictwo Literackie 2008, ISBN 978-83-08-04202-1, stron 348

Stanisław Przybyszewski, emerytowany architekt pracujący niegdyś w biurze warszawskiego konserwatora zabytków. Wdowiec z dwójką dzieci mieszkających za granicą. Historyk amator i pasjonat historii Warszawy. Uduszony własną apaszką. Znaleziony w dawnej fabryczce wód gazowanych, gdzie nikt miał go nie znaleźć. 

Ireneusz Nawrocki, komisarz pracujący w niekonwencjonalny sposób, mający za opiekuna tajemniczego Generała, a Mirka Zomowca za asystenta. Nie lubi komunikacji miejskiej, jest wielbicielem starego rocka. Ma żonę Małgorzatę, której zostawia sprawy codzienne, bo sam jest prywatnie niezaradny, i wyczekanego syna Jasia.

Ewa Zaleska "Cień bliźniaka"

Ewa Zaleska „Cień bliźniaka”, Wydawnictwo Bliskie 2009, ISBN 978-83-61930-01-3, stron 216

„Cień bliźniaka” jest pierwszą książką Ewy Zaleskiej, autorki opisywanej całkiem niedawno „Ja tu jeszcze wrócę!”. Porównanie tych dwóch powieści wychodzi na plus dla „Cienia bliźniaka”. Po pierwsze, jest w niej mój ulubiony motyw przyjaźni, po drugie w trakcie rozwoju sytuacji opowieść przeradza się w lekko kryminalną, po trzecie wreszcie, wraz z zakończeniem pojawia się mały dreszczyk i gęsia skórka.

Bohaterki mamy trzy: Elżbieta jest lekarzem pediatrą i właśnie wyszła za mąż za dziennikarza Pawła. Tamara ze wspólnikiem prowadzi galerię sztuki, ale cieszącą się niewielkim powodzeniem; zajada też wszystkie smutki i radości, a matka próbuje ją wyswatać. Joanna skończyła polonistykę i jest w trakcie pisania doktoratu. Właśnie pożegnała się z Olusiem, bo nie odróżniał Lema od Leca. Elżbieta ze świeżo poślubionym małżonkiem udaje się w podróż do Włoch; Joanna na Mazury na żagle, a Tamara, no cóż, na kolację do mamusi...

Małgorzata Warda "Dziewczynka, która widziała zbyt wiele"

Małgorzata Warda „Dziewczynka, która widziała zbyt wiele”, Prószyński i S-ka 2012, ISBN 978-83-7839-034-3, stron 320

Gdy niedawno recenzowałam najnowszą powieść Małgorzaty Wardy „Jak oddech”, uznałam ją za najlepszą powieść pisarki. Nie znałam wtedy jeszcze „Dziewczynki, która widziała zbyt wiele”. Teraz jestem świeżo po lekturze i już nie jestem tak pewna swojego zdania. Obecnie na pierwsze miejsce wysuwa się „Dziewczynka...”, choć jest inna, według mnie drastyczniejsza, brutalniejsza i wzbudziła jeszcze silniejsze uczucia. Ale obydwie mają jedną cechę wspólną: ich autorka wie, jak poruszyć czytelnika do głębi, jak nim wstrząsnąć, żeby długo nie mógł się pozbierać.

Ania i Aaron wychowują się bez ojca. Chłopiec jeszcze pamięta, co znaczy pełna rodzina, dziewczynka już nie. Ich matka, nie pogodzona z nagłą śmiercią męża, popada w depresję i świat przestaje mieć dla niej znaczenie. Jej kolejne pobyty w szpitalach dzieci spędzają u siostry ojca, Gabrysi. To tam rozegra się największy dramat ich życia.

Piotr Paziński "Pensjonat" i kilka słów o nagrodach literackich

Piotr Paziński „Pensjonat”, Nisza 2012, ISBN 978-83-926276-1, stron 136

Przeczytałam wczoraj książkę niepozorną, maleńkich rozmiarów, zgarniętą z półki w bibliotece tylko ze względu na polskiego autora. Szczerze mówiąc, chyba nie do końca ją zrozumiałam i nie wiem, czy odebrałam tak, jak powinnam.

Bohater bez imienia i wieku wraca do tytułowego pensjonatu, w którym spędzał z babcią letnie miesiące. Miejsce to kiedyś było domem wypoczynkowym dla Żydów, kipiącym życiem i historiami swoich mieszkańców. To właśnie ich przywołuje we wspomnieniach, stając się znów małym chłopcem i wracając do życia, którego już nie ma i do ludzi, z których każdy miał na niego pewien wpływ.

C. W. Gortner "Sekret Tudorów"

C. W. Gortner „Sekret Tudorów: kroniki nadwornego szpiega Elżbiety I”, Książnica 2012, ISBN 978-83-245-7975-4, stron 344

Intryga. Zjawisko charakterystyczne dla czasów Tudorów. Spiski. Knucie. Ukryte intencje. Mroczne sieci zależności. W taki świat wkracza Brendan Prescott, wychowanek domu Dudleyów. Jest podrzutkiem znalezionym przez ochmistrzynię dworu, Alice. W dzieciństwie syn jego panów, Robert, nie przepuścił żadnej okazji, żeby go upokorzyć i zademonstrować swoją wyższość. Teraz Brendan ma zostać jego giermkiem na dworze królewskim, którym trzęsie John Dudley, lord Northumberland. Nikomu nawet nie przychodzi do głowy, że ta znajda może być kimś więcej, niż tylko zwykłym sługą. On jednak nauczył się czytać i pisać, korzystając nie tylko z podręczników Roberta, ale z całej biblioteki lordowskich mości. Część z tych umiejętności chce wykorzystać William Cecil, sekretarz i doradca księżniczki Elżbiety, siostry panującego króla. Brendan ma mieć oczy i uszy otwarte. Niespodziewanie dla samego siebie pozna też prawdę o swoim pochodzeniu.

Camilla Läckberg "Zamieć śnieżna i woń migdałów"

Camilla Läckberg „Zamieć śnieżna i woń migdałów”, Czarna Owca 2012, ISBN 978-83-7554-228-8, stron 144

Pensjonat na wyspie w środku zawieruchy. Tam spotyka się rodzina Liljecrona z seniorem rodu, Rubenem, na czele; obecni są też jego synowie z rodzinami i właściciele ośrodka. Dołącza do nich Martin Mohlin, policjant i chłopak Lisette. Gdy podczas kolacji ginie Ruben, Martin stwierdza otrucie. Świadomość, że wśród rodziny jest morderca oraz odcięcie wyspy od świata rodzą frustracje.

Czytałam wcześniej kilka recenzji tej książki. Myślałam, że może się wyłamię i moje odczucia będą inne, napiszę coś nowego i odkrywczego.

C. W. Gortner "Wyznania Katarzyny Medycejskiej"

C. W. Gortner „Wyznania Katarzyny Medycejskiej”, Książnica 2012, ISBN 978-83-245-7888-7, stron 440

Katarzyna jest sierotą wychowywaną przez siostrę ojca, a pieczę z Rzymu sprawuje nad nią stryj, papież Klemens VII. Mieszka we Florencji, ma 11 lat i dar widzenia, który w przyszłości będzie miał niemałe znaczenie, podobnie jak znajomość z Nostradamusem. Zostaje zaręczona z następcą tronu Francji, Henrykiem Walezjuszem. Jej życie w nowym świecie wcale nie jest sielanką, przyszły mąż upokarza ją, nie stawiając się na jej powitanie i spóźniając się na ślub. Na dworze wszyscy wiedzą, że dla Henryka liczy się tylko jedna kobieta, Diana de Poitiers, kochanka starsza od niego, bez której on nie wyobraża sobie życia, więc żonie jest w stanie dać tylko „część siebie”. Na szczęście Katarzyna ma wsparcie w swoim teściu, człowieku, którego pokochała jak ojca, którego nie miała szansy poznać. Walka z Dianą o własnego męża i o spłodzenie syna to tylko część tego, co los dla niej szykuje. Z czasem najważniejszą kwestią stanie się religia.

C. W. Gortner "Ostatnia królowa"

C. W. Gortner „Ostatnia królowa”, Książnica 2012, ISBN 978-83-245-7889-4, stron 416

Zbeletryzowane wersje europejskiej historii polubiłam od pierwszego spotkania z Philippą Gregory i jej „Władczynią rzek”. Nie ukrywam, że to jej powieści są dla mnie wzorem, do którego przykładam wszystkie inne tego typu pozycje. Za każdym razem liczę na opowieść w takim stylu. Takie też było moje nastawienie, gdy zaczynałam lekturę. Wspomnę też, że są takie książki, które przyciągają jak magnes od pierwszego spojrzenia na okładkę. Są takie książki, o przeczytaniu których się marzy. Właśnie spełniło się jedno z takich czytelniczych marzeń, bo poznałam treść „Ostatniej królowej”, która do tego absolutnie mnie nie zawiodła.

Kolejne zapowiedzi

Do stworzenia dzisiejszego posta zachęciła mnie informacja, że ukaże się nowa książka Danuty Noszczyńskiej:

Opowieść inspirowana jest losami polskiej aktorki, którą, jak to się mawia „przerosła kariera”. Helena (imię zmienione) zaczęła wstępować przed kamerą jako młoda dziewczyna, był czas, gdy żaden kinowy hit nie mógł się bez niej obejść. Kiedy wyszła za mąż za kolegę z planu, aktora i reżysera, zaczęła się jej droga w dół. Toksyczne małżeństwo, stres, ciężar popularności sprawiły, że zaczęła uciekać w alkohol. I... uciekła bardzo skutecznie. Po latach życia wśród kloszardów zaświtała szansa wyrwania się z tego zaklętego kręgu, lecz gdy wszystko zaczęło się układać, zachorowała na raka i po krótkiej, acz nierównej walce zmarła. Tak wyglądały losy aktorki, tak też wyglądają w mojej powieści, ale tu historia Heleny przeplata się z fikcją, elementami thrillera, a nawet kryminału. Wbrew pozorom książka nie jest ponura, są w niej momenty zabawne, jest też miejsce za zadumę i refleksję. (Zdjęcie i opis pochodzą ze strony Wydawnictwa SOL).

Ewa Zaleska "Ja tu jeszcze wrócę!"

Ewa Zaleska „Ja tu jeszcze wrócę!”, SOL 2010, ISBN 978-83-62405-05-3, stron 320

Po kilku ostatnich, nieco bardziej wymagających lekturach, potrzebowałam czegoś lekkiego, nieskomplikowanego, co mnie odpręży i zrelaksuje. Do tego zadania wybrałam sobie książkę idealną.

Karino Mroźny, mężczyzna o nietypowym imieniu wybranym przez matkę zafascynowaną kartami i wróżbami, posiada małżonkę, Malwinę, trochę materialistkę, od której wieje chłodem. Dostaje pracę w Agencji Wydawniczej „Lider” jako dyrektor marketingu. Jego przełożoną jest Berenika Michalska-Kubisiak, kobieta, która dzierży ster władzy niepodzielnie, aczkolwiek niezbyt skutecznie. Na wszystkim się zna, o wszystkim musi wiedzieć, pracownicy to ONI, których trzeba prowadzić za rączkę. Ale Oni też mają swoją wytrzymałość. Jaką rolę w buncie odegra Karino?

Carla Montero "Szmaragdowa tablica"

Carla Montero „Szmaragdowa tablica”, Rebis 2013, ISBN 978-83-7510-975-7, stron 673

„Szmaragdowa tablica” jest książką napisaną z rozmachem, tego nie można jej odmówić. Tajemnica goni tajemnicę; gdy jedne drzwi się zamykają, otwierają się drugie; tropy wiodą do wielu krajów, a wszystko zaczyna się jeszcze w XV wieku. Wtedy to Giorgione z Castelfranco stworzył obraz – „Astrologa”, ukrywając w nim sekret panowania nad światem. Nic więc dziwnego, że do jego poznania będą dążyć naziści, wierni poddani Hitlera. Po latach dzieło to wyzwoli obsesję u Konrada Köllera, kolekcjonera sztuki i partnera doktor Any Garcii-Brest. To właśnie jej zleci zadanie dotarcia do obrazu.

Wielowątkowość fabuły odsłania się nam dzięki kilkuwarstwowej narracji. Śledzimy współczesność i poszukiwania Any, z którą współpracuje Alain Arnoux, zajmujący się odzyskiwaniem skradzionych dzieł sztuki. Przewodnikiem po okupowanym Paryżu jest Sarah Bauer, której losy zetkną się z Georgiem von Bergheimem, oficerem SS.

Hubert Klimko-Dobrzaniecki "Bornholm, Bornholm"

Hubert Klimko-Dobrzaniecki „Bornholm, Bornholm”, Znak 2011, ISBN 978-83-240-1499-6, stron 248

Bornholm. Wyspa, która zostaje w człowieku na zawsze. Na zawsze jest echem, w którym odbija się reszta świata. To tam splotły się losy dwóch mężczyzn.

Horst Bartlik jest nauczycielem biologii. Wiedzie nudny i jałowy żywot w boku niekochanej żony i dwójki dzieci. Wyjazd do pensjonatu odwiedzanego w dzieciństwie z rodzicami przywraca mu pewność siebie i wolę życia. Wraz z wybuchem II wojny światowej zostaje wcielony do armii i trafia na wyspę, gdzie jego zadaniem jest raportowanie o stanie przyrody. Ale znajdzie sobie też inne „rozrywki”.

Joanna Sałyga "Chustka"

Joanna Sałyga, Piotr Sałyga „Chustka”, Znak 2013, ISBN 978-83-240-2101-7, stron 400

Nie czytałam bloga prowadzonego przez Chustkę. Nie słyszałam o niej wcześniej. Widziałam ją tylko na kontrowersyjnym według niektórych zdjęciu do kampanii 1 %, na którym była razem z Magdą Prokopowicz – tylko nie wiedziałam, że to ona. Magdy i Joanny nie ma już wśród nas...

„Chustka” jest książkową wersją bloga prowadzonego przez Joannę Sałygę od momentu postawionej jej diagnozy. Wcześniej pracowała w korporacji, wychowywała Synka, zajęć jej nie brakowało. Rak zmienił wszystko, choć paradoksalnie przyniósł też coś dobrego dla niej samej – niesamowitą miłość do i od najbliższych, którzy walczyli razem z nią. Pisze o tym nieraz: „dzięki Nim czas choroby stanowi najwspanialsze chwile mojego życia. pławię się w miłości. powtórzę więc raz jeszcze: chwilo, trwaj” (nie wiem, która strona, bo nie ma numeracji, do czego nie mogłam się początkowo przyzwyczaić, podobnie jak do zdań zaczynanych małą literą).

Jarosław Sokół "Czas honoru"

Jarosław Sokół „Czas honoru”, Zwierciadło 2011, ISBN 978-83-63014-13-1, stron 400

Nie oglądałam serialu „Czas honoru”, którego scenariusz napisał Jarosław Sokół, autor książki; w trakcie lektury zajrzałam tylko do Internetu, żeby sprawdzić obsadę. Nie mam więc porównania, nie miałam w głowie gotowych obrazów. I dobrze. Dzięki temu mój odbiór książki nie był niczym zakłócony. Ale niewątpliwie chętnie obejrzałabym serial. Cieszę się też z takiej kolejności i utwierdzam w przekonaniu, że najpierw książka, potem ekranizacja. Odwrotny porządek powoduje, że do literackiego oryginału mam potem więcej zastrzeżeń, a tak to uznaję go za jedyną słuszną wersję i wtedy mogę się czepiać adaptacji, tym bardziej, że książka zawsze będzie u mnie na pierwszym miejscu, a film długo za nią.

Wiosennych nabytków ciąg dalszy

Poszalałam:)

Zaczęło się od Światowego Dnia Książki i tak sobie świętowałam właściwie tydzień:)