Diane Chamberlain "Milcząca siostra"

Diane Chamberlain „Milcząca siostra”, Prószyński i S-ka 2015, ISBN 978-83-7961-167-6, stron 456

Śmierć ojca Riley jest dla dziewczyny okazją do powrotu do rodzinnego domu i spotkania z bratem, który żyje po swojemu, z dala od ludzi. Ich dzieciństwo upłynęło po znakiem śmierci ich starszej siostry – Lisa popełniła samobójstwo, gdy miała szesnaście lat. Riley jej nie pamięta, to bardziej Danny jest krytyczny wobec nieżyjącej siostry, uważa, że zniszczyła ich rodzinę. Porządkowanie domu i dokumentacji ojca prowadzi dziewczynę do odkrycia, że Lisa wcale nie zginęła. Co takiego się stało, że przyjęła nową tożsamość i zdecydowała się odciąć o bliskich? Jakie tajemnice z przeszłości wyjdą na jaw? Czy Riley uratuje swojego brata przed jego demonami?

„Milczącą siostrą” wychodzę na prostą, jeśli chodzi o powieści Diane Chamberlain, przeczytałam wszystkie dostępne na polskim rynku wydawniczym. Gdy kończyłam tę, zastanawiałam się, jak tu dalej żyć, bo wtedy nie było jeszcze żadnej informacji o ewentualnej nowej – teraz już jest, wiemy, że w czerwcu premiera. Już się na nią cieszę, bo taka proza, jaką tworzy amerykańska pisarka, nigdy się nie „przejada”.

Przyznać jednak muszę, jeśli mam być szczera, że początek tej akurat książki nie poszedł mi tak „z marszu”, jak pozostałych utworów. Prawdopodobnie wynikało to z faktu, że przyzwyczaiłam się do narracji prowadzonej kilkutorowo, z punktu widzenia przynajmniej dwóch osób lub chociaż w różnych płaszczyznach czasowych. Tym razem wydarzenia śledzimy z perspektywy samej Riley i dopiero po jakimś czasie „pałeczkę” przejmuje Lisa, która przedstawia to, co ją spotkało. Dopiero wówczas poczułam bez reszty, że to jest to: przepadłam całkowicie, a emocje osiągnęły szczytowy poziom. 

Znów dałam się autorce zaskoczyć i nie domyśliłam się tylu istotnych faktów z życia bohaterek, które w znaczący sposób wpłynęły na ich losy, charaktery, osobowości. I kolejny już raz mamy do czynienia z punktami kluczowymi, o których nie wolno napisać, by nie odbierać innym elementu zaskoczenia. Najogólniej można powiedzieć, że „Milcząca siostra” jest historią o tym, jak bardzo tajemnice z przeszłości mogą rzutować na teraźniejszość. Nie jest to może nowy motyw u Chamberlain, ale jak zwykle stanęła ona na wysokości zadania, przedstawiając ten problem. Związana jest z tym druga kwestia - to, czy da się zbudować coś trwałego na kłamstwie. Czy nie jest jednak tak, że ono zawsze, nawet po wielu latach, wyjdzie na jaw? A ile osób skrzywdzi się nim po drodze? Oczywiście znów są to pytania bez jednoznacznej odpowiedzi; zadaję je, gdy mam już ogląd na całokształt życia wszystkich bohaterów, a każdy z nich ma pewnie swoją prawdę, indywidualne stanowisko. I każdy z nas, czytelników, także postąpiłby na miejscu postaci wymyślonych przez Chamberlain inaczej. Pisałam to już nie raz, ale powtórzę i teraz: właśnie to stanowi o największej wartości powieści tej pisarki – to, że zawsze skłoni nas do zadania sobie pytania, co ja bym zrobił / zrobiła w obliczu takiej sytuacji? Autorka daje więc równocześnie możliwość przejrzenia się nam samym.

Biorąc pod uwagę kumulację uczuć i to solidne napięcie, jakie odczuwałam szczególnie w drugiej połowie „Milczącej siostry”, po prostu muszę, bo inaczej się nie da, zaliczyć tę powieść Diane Chamberlain do tych najlepszych w jej dorobku. Nie wzbraniajcie się przed tą lekturą.