Agnieszka Lis "Huśtawka"

Agnieszka Lis „Huśtawka”, Czwarta Strona 2018, ISBN 978-83-7976-926-1, stron 472

Opis wydawcy: Małgorzata ceni sobie w życiu porządek. Całkowicie poświęca się pracy na uczelni, relaks traktując jak stratę czasu. Stara się realizować swój plan kariery, nakreślony lata temu. Nie może jednak wiedzieć, że życie przygotowało dla niej zupełnie inny scenariusz. Nagle, w spokojny i przewidywalny świat Małgorzaty z impetem wkraczają szalone i lekkomyślne decyzje jej córki, a matka wyjawia skrywany latami sekret rodzinny, który wywraca wszystko do góry nogami. Na dodatek siostra wyrusza w podróż do Indii w poszukiwaniu szczęścia. W opanowaniu sytuacji nie pomaga mąż, którego Małgorzata podejrzewa o zdradę. Pojawiają się również poważne problemy zdrowotne… Jak poradzić sobie z tym wszystkim? To opowieść o trzech pokoleniach kobiet, na pozór tak różnych, a jednak połączonych wspólnymi doświadczeniami i rodzinną miłością. Czy uda im się przetrwać trudne chwile? Czy popełnione błędy da się cofnąć? Jak wiele można wybaczyć w imię miłości?

Agnieszka Lis tworzy powieści mocno życiowe, tam bym to określiła w najkrótszy, a zarazem najszerszy, sposób. W życiu jej bohaterów śmiech przeplata się ze łzami, czyli jest tak, jak w naszej, jej czytelników, codzienności. Po wciągającej, ale i smutnej, „Karuzeli”, przyszedł czas na „Latawce”, które nie przekonały mnie swoją lakoniczną formą; po „Huśtawce” spodziewałam się znów czegoś więcej. Czy to dostałam? Również nie do końca.

Bardzo długo nie mogłam przyzwyczaić się do formy narracji. Całą historię opowiada Wanda, matka Małgorzaty i Katarzyny, babka Joanny i teściowa Karola. Niby wszystko dobrze, ale przeszkadzało mi, że jest „wszystkowiedząca”, bo ona nie tylko przedstawia wydarzenia, ale też to, co myślą członkowie jej rodziny. Nie potrafię powiedzieć, co mi w tym nie pasowało, ale do końca odczuwałam związany z tym pewien dyskomfort i to on sprawiał, że nie ciągnęło mnie jakoś szczególnie do książki, kiedy musiałam ją odłożyć. 

Nie znalazłam też w powieści postaci, z którą mogłabym się utożsamiać, w której losy miałabym się najmocniej zaangażować. W Małgorzacie nie akceptowałam jej początkowej kostyczności, a później z kolei zaczęły się problemy innego typu, ale to należałoby złożyć na karb jej choroby. Kompletnie za to nie rozumiałam Joanny; w moich oczach była rozpuszczoną jedynaczką, zupełnie nieprzygotowaną do dorosłego życia, która sama nie wiedziała, czego chce. Tak patrząc ogólnie, to chyba każdej bohaterce kobiecej miałabym coś do zarzucenia, a ze wszystkich postaci pełną akceptację wzbudzał we mnie jedynie Karol (i jego święta cierpliwość do Małgorzaty). 

Niestety „Huśtawka” nie okazała się być tytułem, który zapamiętam na dłużej. Myślę jednak, że Agnieszce Lis dalej będę dawała szansę i przeczytam jej kolejne książki. 

Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona.