Magdalena Witkiewicz "Lilka i spółka"

Magdalena Witkiewicz „Lilka i spółka”, Nasza Księgarnia 2013, ISBN 978-83-10-12234-6, stron 160

Lilianna, koniecznie przez dwa n, ma osiem lat i właśnie zmarnowała nie tylko błyskotliwą karierę sceniczną swojej starszej siostry, Wiktorii, ale też plany wakacyjne swoje i rodzeństwa. Z Wiktorią i bratem, Matewką, mieli jechać do ciotki Franki, nad jezioro do Amalki, ale że tam nie ma odpowiednich warunków dla nogi poszkodowanej, udadzą się do ciotki Jadzi, mieszkającej w Jastarnii. Znad morza nad morze. Zupełnie bez sensu, prawda? A do tego do ciotki Jadźki pałać sympatią się nie da, bo nie dość, że ma pypeć na nosie, a słodycze dopuszczalne są w jej domu tylko w soboty, to na dodatek, na specjalne okazje, które dość często u niej występują, gotuje flaki; brr, sama bym nie chciała trafić na taki obiad.

Taką specjalną okazją będzie przyjazd Wojtusia, który w oczach ciotki stanowi chodzący ideał i wzór cnót. Na miejscu okaże się jeszcze, że pogoda, jak to nad Bałtykiem, zmienną jest, a ciotka ma podejrzane konszachty z sąsiadem, panem Anatolem. Już nie tylko chęć uprzykrzenia krewnej życia, żeby odesłała ich do Amalki, będzie zajmować rodzeństwo. Muszą przecież zapobiec przestępstwu.

Doczekałam się wreszcie i poznałam kolejne oblicze Magdaleny Witkiewicz, czyli jej twórczość dla dzieci. Nie mogło być inaczej: taka odsłona ulubionej pisarki też bardzo mi się podoba. Już sam początek jest niezły, przynosząc oryginalne imiona kotów: Rutinoscorbin, Witamina i Raphacholin. Poczucie humoru autorki bije z każdej strony. Najbardziej bawiły mnie komentarze Lilki do tego, co często mówią dorośli.

Kreacja dziecięcych bohaterów jest świetna, widać tutaj oko pisarki i jej fenomenalną zdolność obserwacji. Lilka z jej głodem wiedzy – bo wiele rzeczy, które ją zastanawiają, obiecuje sobie później sprawdzić. Wiktoria, przyszła gwiazda, dbająca o swój image, przez rodzeństwo uważana za dorosłą, bo przecież ma już dwanaście lat. I Mateusz, wiecznie głodny, obdarzający wielkim i szczerym uczuciem każdego, kto zaoferuje mu coś do jedzenia i picia; nawet ciocina specjalność mu nie przeszkadza. Warto też zwrócić uwagę, że nasi bohaterowie są bardzo świadomi społecznie i wiedzą, do kogo się zwrócić w sytuacji, która budzi ich wątpliwości.

Tym, co mnie, jako osobę dorosłą, ujęło najbardziej, jest obraz rodziny, jaki zaprezentowała Magdalena Witkiewicz, pełen miłości i zaufania. Dzieci wiedzą, że rodzice zapewniają im poczucie bezpieczeństwa. I choć im przykro, że mama z nimi nie jedzie i tęsknią, to zawsze przecież mogą do niej zadzwonić. Chciałabym mieć takie dzieciaki.

„Lilka i spółka” to doskonały pomysł na spędzenie miłego popołudnia z naszymi pociechami. Ale nie tylko. Jestem najlepszym przykładem na to, że mimo tylu lat, ile mam, można się przy niej świetnie bawić. A gdyby ktoś się jeszcze zastanawiał, to niech rekomendacją będzie to, że nie mogę się doczekać przygód Lilki i jej rodzeństwa w zimowej scenerii.     

Książka bierze udział w wyzwaniu „Polacy nie gęsi”.