Kristyn Kusek Lewis "Szczęściara"

Kristyn Kusek Lewis „Szczęściara”, Filia 2013, ISBN 978-83-63622-24-4, stron 472

Waverly. Właścicielka piekarnio-cukierni. Od dziesięciu lat w związku z Larry’m. Rodziców straciła w wypadku samochodowym. Obecnie boryka się z problemami finansowymi i rozmyśla nad charakterem relacji ze swoim mężczyzną.

Amy. Szczęśliwa żona i matka trzyletniej Emmy. Wszystkich próbuje zarażać swoim entuzjazmem do życia. Choć to tylko pozory.

Kate. Żona lokalnego polityka, startującego w wyborach na gubernatora. Przyzwyczajona do luksusu i nie martwienia się stanem konta. 

Każda z nich ma swoje własne tajemnice, każda udaje kogoś, kim nie jest.

„Szczęściara” jest dla mnie osobiście powieścią kontrowersyjną ze względu na uczucia, jakie we mnie wzbudziła. Szczerze mówiąc, narratorka, czyli Waverly, okropnie mnie irytowała. W pełni rozumiem jej intencje, ale to, jak w efekcie traktowała Larry’ego, nie podobało mi się wcale. Obawiałam się, jak jej niezależność wpłynie na ich związek. Czekałam w napięciu, ile jeszcze ona wytrzyma. Z drugiej strony nie ogarniałam też jej troski o Amy i przy okazji tego wątku zaczęłam się zastanawiać, gdzie leży granica między chęcią pomocy, a wtrącaniem się i natręctwem. Znów wiem, że chciała jak najlepiej, ale ciągłe odrzucanie wyciągniętej ręki przez Amy rodziło we mnie bunt: skoro ktoś nie chce mojej pomocy, to chyba trzeba dać sobie spokój i odpuścić. Ale właśnie nie. Waverly się nie poddaje i walczy o przyjaciółkę nawet wbrew jej samej.

Każda z kobiet gra, nie jest do końca sobą, a to rodzi napięcia. Każda u drugiej dopatruje się czegoś lepszego, zazdrości. Waverly irytuje nonszalanckie i beztroskie podejście Kate do pieniędzy, gdy ona musi zrezygnować z własnej pensji. Kate sprawia wrażenie, że jej świat jest idealny, choć w rzeczywistości nie może się pogodzić z tym, że zamieniła się we własną matkę. Amy ukrywa fakt najstraszniejszy, który nie może przynieść niczego dobrego. Autorka podjęła temat, który we mnie włącza radykalizm. Wiem, że nie powinno się oceniać i generalizować, bo w życiu mało co jest czarno-białe, ale sytuację przedstawioną w książce odbieram jednoznacznie, dlatego też zachowanie Amy było dla mnie niepojęte. Rozumiem, wspólnie przeżyte lata, wspomnienia, dziecko, przysięga, ale nie kosztem szacunku dla samej siebie oraz bezpieczeństwa swojego i dziecka.

Na każdym kroku podkreślam, że przyjaźń jest moim ulubionym motywem literackim. Dać mi grono oddanych przyjaciółek borykających się z losem i będę zadowolona. W „Szczęściarze” mamy dodatkowo przedstawione jedno z trudniejszych zjawisk społecznych, więc to nie jest tylko taka zwyczajna obyczajówka, o której szybko się zapomni. Wprawdzie nie ma tutaj nic odkrywczego, a jednak Kristyn Kusek Lewis udało się stworzyć opowieść, która porusza. Nawet jeśli bohaterki denerwują, tak że ma się ochotę rzucić książką w kąt, to jednak takie historie zostają ze mną na dłużej. Wielkim plusem jest też to, że nie ma lukru, nic nie jest przesłodzone, ale pewne pozytywne zbiegi okoliczności nie rażą. Jeśli więc macie ochotę na solidną dawkę emocji, zapraszam na spotkanie z bohaterkami „Szczęściary”.     

Książka bierze udział w wyzwaniu „Czytamy powieści obyczajowe”.