Anna Gras "Misiek i fałszerze czekolady"

Anna Gras „Misiek i fałszerze czekolady”, Wydawnictwo Grodkowskie 2008, ISBN 978-83-924177-3-6, stron 124

Jedenastoletni Michał, zwany Miśkiem, jest chłopcem oryginalnym i pomysłowym. W końcu który z jego rówieśników interesuje się kuchnią, do poduszki czyta „Francuską szkołę gotowania”, a z braku palnika do karmelizowania cukru na krem brûlée wykorzystuje żelazko? Jedzenie jest jego wielką pasją, którą na sukces szkoły chce przełożyć dyrektor Poranek, zgłaszając Miśka do międzyszkolnego konkursu na „smakosza szkoły”. Zadaniem uczestników będzie rozpoznawanie łakoci tylko po smaku. Chłopiec przegrywa, ponieważ podsunięto mu fałszywą czekoladę. Zajmuje drugie miejsce, ale jego sprzeciw powoduje, że wszyscy łącznie z dyrektorem uznają, iż Misiek nie umie przegrywać z klasą. W tej sytuacji znawca czekolady stawia przed sobą zadanie: podejmuje się misji odkrycia, kto stoi za tym haniebnym procederem dostarczania podrobionego smakołyku, który do tej pory był jednym z jego ulubionych. W wyzwaniu pomaga mu Elwira, jego jedyna przyjaciółka.

Mimo że dawno już wyrosłam z książek dla dzieci i młodzieży, wcale ich nie unikam. Szczególnie cenię pozycje polskiego autorstwa. Anna Gras swoją książeczką wpisuje się w grono moich pisarzy dla młodszych czytelników, po których pozycje warto sięgać, ponieważ mają coś do przekazania. Mogłoby się wydawać, że „Misiek i fałszerze czekolady” to taka zwykła opowiastka o grubiutkim chłopczyku, który uwielbia jeść nie tylko słodycze. Mogła być też kolejną książką o braku tolerancji ze strony szkolnych kolegów – choć częściowo tak jest. Ale jest też coś więcej. Na przykładzie przygody Miśka, łatwo możemy młodszym dzieciom przybliżyć dość abstrakcyjne pojęcie, jakim jest honor. Chłopiec poczuł się potraktowany niesprawiedliwie i wiedząc, że ma rację, postanowił udowodnić, że coś w sprawie czekolady jest nie w porządku, postanowił przywrócić swoje dobre imię.

Anna Gras wykreowała bardzo sympatycznego bohatera. Misiek wzbudza ciepłe uczucia od pierwszej chwili. Mnie przyciągnął swoją niebywałą inteligencją i poczuciem humoru, którym błyszczał choćby w rozmowach z mamą czy babcią. A jako osobę dorosłą, najbardziej rozbawiła mnie postać tatusia Elwiry, zwłaszcza to, co zrobił z prezentem urodzinowym dla córki. Wygłaszane przez jedenastolatkę opinie o mężczyznach też wywołały moje rozbawienie.

Lekki, barwny język jest kolejną zaletą tej książeczki. Autorka tak smakowicie pisze o smakach czekolad, że od razu ma się ochotę sięgnąć choćby po kawałeczek. Do tego humor, szybkie tempo akcji, ciekawe rozwiązanie zagadki – to wszystko sprawi, że z Miśkiem nuda Wam nie grozi.

Za możliwość przeczytania dziękuję Pani Agacie z Wydawnictwa Grodkowskiego.