Jarosław Sokół "Czas honoru"

Jarosław Sokół „Czas honoru”, Zwierciadło 2011, ISBN 978-83-63014-13-1, stron 400

Nie oglądałam serialu „Czas honoru”, którego scenariusz napisał Jarosław Sokół, autor książki; w trakcie lektury zajrzałam tylko do Internetu, żeby sprawdzić obsadę. Nie mam więc porównania, nie miałam w głowie gotowych obrazów. I dobrze. Dzięki temu mój odbiór książki nie był niczym zakłócony. Ale niewątpliwie chętnie obejrzałabym serial. Cieszę się też z takiej kolejności i utwierdzam w przekonaniu, że najpierw książka, potem ekranizacja. Odwrotny porządek powoduje, że do literackiego oryginału mam potem więcej zastrzeżeń, a tak to uznaję go za jedyną słuszną wersję i wtedy mogę się czepiać adaptacji, tym bardziej, że książka zawsze będzie u mnie na pierwszym miejscu, a film długo za nią.

Powieść opowiada o wojennych losach czterech młodych ludzi. Przedstawiciel arystokracji, Bronek Woyciechowski, jest przyzwyczajony do wygodnego życia, w którym niczego nigdy nie brakowało, może z wyjątkiem pełnej akceptacji ojca. Dwaj bracia – Władek i Michał Konarscy, to synowie oficera i lekarki. Janek Markiewicz jest rzemieślnikiem. Spotykają się w Anglii, gdzie przechodzą szkolenie na „cichociemnych” – skoczków spadochronowych przerzucanych do Polski, by walczyć. Ich powrót do okupowanego kraju po trzech latach nieobecności będzie trudny i początkowo szokujący, bo wiele się w ojczyźnie zmieniło.

Zbiegiem okoliczności to trzecia lektura dotycząca II wojny światowej w ostatnim czasie, z czego tylko jedna nie spełniła moich oczekiwań. „Czas honoru” nie tylko sprostał pokładanym w nim nadziejom, ale jeszcze pozytywnie mnie zaskoczył. Myślałam sobie: nie dość, że wojna, to jeszcze wielkich rozmiarów księga pisana przez mężczyznę. Oj tam, głupie nastawienia.

Pisałam już poprzednio, że nie wypada o książkach wojennych twierdzić, że się podobały, ale co mam zrobić, jak tą jestem zachwycona? Świetnie wykreowani bohaterowie, wciągająca fabuła, lekki styl, mimo przejmującego tematu mnóstwo humoru, polski autor – czego chcieć więcej? Powieść Jarosława Sokoła zawiera wszystkie moje osobiste wyznaczniki dobrej literatury. I tylko muszę teraz zdobyć drugą część, co łatwe nie będzie.

Mogłabym napisać więcej o treści, o tym, co było udziałem głównych postaci. Albo o tym, jakie jeszcze uczucia we mnie wzbudziła. Mogłabym użyć przy tym wielkich słów, jak na przykład patriotyzm, poświęcenie, walka o wolność. Mogłabym, ale tego nie zrobię. Zachwyt nad tą książką spowodował, że zupełnie nie umiem przełożyć go na zdania oraz nagłą utratę zdolności napisania zgrabnych akapitów opinii. Mogę tylko z całą mocą zapewnić, że to rewelacyjna powieść i gorąco zachęcić do jej przeczytania.