Izabela Sowa "Blanka"

Izabela Sowa „Blanka”, Akapit Press 2012, ISBN 978-83-62955-34-3, stron 340

Blanka pasjonuje się ekologią. Jej marzeniem jest dołączyć do ekipy Sea Shepards, walczącej z japońskimi wielorybnikami. Niedawno zaczęła naukę w liceum i nie czuje się dobrze w nowej klasie, nawiązując bliższy kontakt tylko z Zuzą, która jest przekonana, że kiedyś dołączy do brytyjskiej rodziny panującej, wychodząc za księcia Harry’ego. Blance brakuje najbliższej przyjaciółki, Amelii, zwanej  Amy lub Paris, która wyjechała na pół roku do Londynu. To do niej kieruje zapiski w swoim dzienniku.

Blanka raczej nie jest typową nastolatką i nie buntuje się przeciwko temu, co większość. Wręcz przeciwnie, ona właśnie chciałaby, żeby obowiązywały ją jakieś zakazy, nakazy, obowiązki.

Nagle też dowiaduje się, że będzie miała rodzeństwo, więc musi zwolnić swój pokój. Początek wakacji spędzi razem ze swoją babcią Czesławą. Starsza pani spotkała po latach dawną przyjaciółkę, Karinę i jej autem, zwanym żelazkiem, wyruszają w podróż do Mangalii, rumuńskiego kurortu, w którym już kiedyś gościły. W czasie wycieczki Blanka pozna tajemniczego młodzieńca. Czy Doru pozwoli dziewczynie zapomnieć o przeżyciach z Polski?

Izabela Sowa jest autorką książek dla młodzieży i dorosłych. Ta jest skierowana do młodszego czytelnika, choć może i osoba dorosła znajdzie tu coś dla siebie. Dwie główne bohaterki, czyli Blanka i jej babcia, zostały stworzone na zasadzie kontrastu – mam wrażenie, że to nastolatka jest bardziej poukładana, niż starsze pokolenie. Choć rodzice pozostawiali jej dużo swobody, co nie oznacza, że mogła robić, co jej się żywnie podobało, to ona wolała jasno określone reguły. Liczyła też na to, że jednak rodzice nie pozwolą jej jechać z tymi dwiema szalonymi kobietami, że będą ją chcieli zatrzymać, ale nie udało się.

Podróż z matką ojca daje dziewczynie możliwość lepszego poznania babci, bo czy naprawdę może powiedzieć, że ją zna? Co wie o jej młodości i późniejszych latach? Co zdarzyło się podczas pierwszej podróży do Transylwanii? Cześka i Karina będą próbowały odbudować swoje relacje, posługując się przy tym ciągłymi docinkami, przekomarzaniami. Przekonają się również, że ponowne odwiedziny znanych miejsc mogą przynieść rozczarowanie lub przywołać już tylko sentymentalne wspomnienia, bo przecież wszystko, a zwłaszcza my sami, się zmienia.

„Blanka” jest dla mnie kolejną dobrą lekturą na obecnie nam panujące upały. Narracja w formie dziennika opartego o dużą ilość dialogów sprawia, że strony uciekają jedna za drugą, a poczucie humoru dwóch starszych pań przynosi zadowolenie i odprężenie. Na lato w sam raz.  

Książka bierze udział w wyzwaniu „Czytamy powieści obyczajowe”.