W skrócie

Dziś krótkie refleksje nad przeczytanymi ostatnio książkami, które nieszczególnie przypadły mi do gustu:

Od wydawcy:
Ikona polskiego kina u szczytu sławy, rozczarowana dotychczasowym życiem, także sobą, wyrusza do Indii i Tybetu, gdzie spotyka Dalajlamę. Odkrywa świat buddyzmu i samą siebie. Pytanie „kim jestem?” powraca do niej obsesyjnie. Dlatego wytrwale kroczy drogą zen. W końcu sama zostaje nauczycielką buddyzmu - prowadzi medytacje. Po latach nieoczekiwanie wraca na ekrany. Dlaczego i czy wbrew sobie?

O swoich wątpliwości, wyborach życiowych i rodzącej się świadomości tego, kim naprawdę jest... o fascynującym i kolorowym życiu, z dystansem i poczuciem humoru rozmawia z Arturem Cieślarem.


Dopóki rozmowa dotyczyła dzieciństwa i młodości Pani Małgosi, a potem aktorstwa, czułam się zainteresowana i czytało mi się dobrze. Natomiast część poświęcona buddyzmowi zupełnie do mnie nie trafiła. Szanuję drogę życiową, jaką aktorka wybrała, cieszę się, że daje jej to spełnienie, ale już z czytaniem opowieści o tym było gorzej.

Od wydawcy:
Katarzyna Enerlich prowadzi nas drogami i bezdrożami polskiej prowincji, proponując skosztować jej smaków. Pisze o ludziach i spotkaniach, które choć przypadkowe, okazują się zawsze znaczące. Snuje opowieść pełną smaków, zapachów i barw. 

Według mnie najsłabsza część cyklu, pisana jakby na siłę. Niby wszystko dobrze, ciekawe przepisy kulinarne, jak zwykle urokliwe Mazury, a jednak czegoś mi zabrakło.

Od wydawcy:
Przedwojenne Wilno. On jest młodym zdolnym poetą, ona piękną, zakochaną w nim studentką prawa. Kiedy on zostawia ją w krytycznym momencie, z czasem pojawia się ten trzeci - wrażliwy bandyta, który zaopiekuje się porzuconą kobietą. W tle: wojenna zawierucha i lata emigracyjnej tułaczki. Historia ta dotyczy dwóch wyjątkowych postaci z artystycznego parnasu: przyszłego noblisty, wówczas początkującego poety, oraz byłego przestępcy, szpiega i więźnia, a zarazem literackiego odkrycia lat trzydziestych.
Czesław Miłosz, po latach spędzonych na emigracji, doczeka się największych literackich splendorów i międzynarodowego uznania, pod koniec życia wróci do Polski. Sergiusz Piasecki, również emigrant, już nigdy nie zobaczy kraju i do śmierci będzie żył w zapomnieniu i biedzie. Łącząca ich, choć nie bezpośrednio, znajomość z tajemniczą Jadwigą i tragiczne losy kobiety znajdują odzwierciedlenie w licznych utworach obydwu artystów. Po latach na ślad tych dramatycznych wydarzeń wpada przez przypadek młoda studentka polonistyki, a później badaczka literatury, dla której z czasem wyjaśnienie nieznanej historii przeradza się w coraz głębszą fascynację, wykraczającą daleko poza życie zawodowe...

Maria Nurowska zawiodła mnie swoimi "Drzwiami do piekła", po których stwierdziłam, że nasze drogi raczej się rozejdą. Jednak kiedy zobaczyłam, że ta książka oparta jest na faktach, nie mogłam się oprzeć. Niestety, było nudno i znów męczyłam się w trakcie lektury. Zastanawiałam się też, jaki był cel powstania tej książki.