Kate Alcott "Ocalone z Titanica"

Kate Alcott „Ocalone z Titanica”, Prószyński i S-ka 2012, ISBN 978-83-7839-260-6, stron 464

Tess Collins pracuje jako służąca, co nie leży do końca w jej charakterze. Tess ma zadatki na świetną krawcową, jest ambitna i nie chce do końca życia czyścić toalet ani dać się obmacywać synowi swojej pani. Kiedy z miasta w swój dziewiczy rejs wypływa Titanic, największy taki statek, dziewczyna nie marnuje okazji. Wykorzystuje swoją szansę i zatrudnia się u lady Duff-Gordon, słynnej projektantki i właścicielki imperium odzieżowego. W trakcie rejsu ma być pokojówką, a w Ameryce sprawdzić swoje siły w pracowni.

Już na początku rejsu poznaje dwóch intrygujących mężczyzn: marynarza Jima oraz starszego dżentelmena Jacka. Obydwaj budzą sympatię dziewczyny, każdy na sobie właściwy sposób. Ale nie ma czasu poznać ich lepiej. Niedługo po wypłynięciu dochodzi do zderzenia z górą lodową i statek tonie. Zdarzyło się to, co nie miało prawa się nigdy zdarzyć.

Zaraz po katastrofie rozpoczynają się posiedzenia komisji senackiej, która ma ustalić przyczyny tej tragedii. Dziennikarka Pinky Wade dowiaduje się, że lady Lucile i jej mąż uratowali się w niemoralny sposób. Ta sytuacja wpłynie na wybory Tess.

Kate Alcott wzięła na warsztat temat statku, którego zatonięcie chyba do tej pory wzbudza ogromne emocje. Titanic zatonął w nocy z 14 na 15 kwietnia 1912 roku, pochłaniając około 1500 ofiar. Przeżyło ok. 730 osób (w zależności od źródła). Autorka skupiła się na śledztwie oraz na organizacji akcji ratunkowej. Prowadzący przesłuchania senator chciał wyjaśnić, co tak naprawdę wydarzyło się w „szalupie milionerów” i co zrobiła bogata projektantka. Jej bohaterka, Tess, znajdzie się w potrzasku, uwięziona między lojalnością do kobiety, która dała jej szansę na nowe życie, a sympatią do mężczyzny z jej klasy, któremu ufa i wierzy w jego wersję wydarzeń.

Tym, co wywołuje wielkie emocje w czasie lektury powieści, jest oczywiście kwestia samej katastrofy. Wychodzące na jaw w trakcie przesłuchań świadków szczegóły świadczące o zaniedbaniach na statku, który w ogóle nie był przygotowany na wypadek ewakuacji, bulwersują. Titanic dla bogaczy był jeszcze jednym miejscem, gdzie mogli zaprezentować się światu, który i tak stał przed nimi otworem; dla biednych, tych z trzeciej klasy, miał być drogą do nowego życia, do poszukiwania nowych możliwości w Ameryce, raju obiecanym. Częściowo dla jednych i drugich stał się cmentarzem. I tylko częściowo jedni i drudzy wobec śmierci byli równi. Ci, dla których naturalnym było to, że wszystko można kupić, nawet w obliczu czegoś tak niewyobrażalnego, nie zmienili swojego postępowania, dalej myśląc tylko o sobie. Kate Alcott tak zręcznie przedstawiła fakty, że nie oceniając nikogo, daje czytelnikowi pełny obraz, dzięki któremu sam może oddać się refleksji nad życiem w tamtych czasach i podziałem społecznym, który o nim decydował. Kontrast między zarozumiałą damą, jaką była Lucile, a dziewczyną, która musi walczyć o swoje marzenia, doskonale uwypukla panujące wtedy różnice społeczne, które znalazły swoje odbicie także w strukturze uratowanych z Titanica. Chciałoby się rzec: proza życia. Szkoda tylko, że taka brutalna i niesprawiedliwa.

„Ocalone z Titanica” to powieść pasjonująca i poruszająca, wywierająca tym większe wrażenie, gdy przeczyta się posłowie autorki. Mnie tamten świat całkowicie pochłonął, więc gorąco zachęcam do przeczytania.  

Książka bierze udział w wyzwaniu „Trójka E-PIK” oraz „Czytamy powieści obyczajowe”.