Danuta Noszczyńska "Wszystkie życia Heleny P."

Danuta Noszczyńska „Wszystkie życia Heleny P.”, SOL 2013, ISBN 978-83-62405-29-9, stron 304

Danucie Noszczyńskiej na jej pisarskiej ścieżce towarzyszę od pierwszych wydanych książek. Ostatnio nadrobiłam zaległości i kupiłam dwie ostatnie powieści, a wczoraj skończyłam czytać najnowszą. Autorka inspirację znalazła w historii polskiej aktorki, niegdyś bardzo popularnej, bez której nie mógł się obejść żaden film, a która nie poradziła sobie z ciężarem własnego życia. Uciekła w alkohol, by później zostać zaatakowaną przez nowotwór i zgasnąć po krótkiej walce. Tyle źródeł opowieści. Nurtuje mnie, czy dobrze odgaduję nazwisko tej aktorki.

Po raz pierwszy celowo nie opiszę treści. Mam wrażenie, że co bym nie napisała, zdradzę za dużo i odbiorę Wam emocje, jakich stałam się uczestnikiem, a przede wszystkim pozbawiłabym Was zaskoczenia. Autorka już na samym początku funduje nam coś nieprawdopodobnego, by nie spocząć na laurach i dostarczyć jeszcze kilku niebywałych zwrotów akcji. Muszę też przyznać, że trzeba się dość mocno skupić, żeby nie pogubić się w rozwoju sytuacji, przez co na pewno nie zaliczyłabym tej książki do tych lekkich, niewymagających wielkiego myślenia.

Danuta Noszczyńska wykreowała szereg ciekawych postaci. Oprócz Heleny, jest Szczelba, Byku, Rajmund, Gangrena oraz „ostatni arystokrata PRL-u”, Potocki. Tworzą dość barwną grupę, sympatyczną, ale też budzącą współczucie. I myślę, że autorka tego właśnie chciała: skonfrontować nas z naszymi wyrobionymi pewnie poglądami na temat żebrzących bezdomnych z problemem alkoholowym. Bo zakładam, że raczej traktujemy ich stereotypowo, zapominając lub nie chcąc widzieć, że to przecież też są ludzie. Pisarka, i chwała jej za to, pokazuje, że za każdą taką bezdomnością kryje się jakaś historia, czasem ludzki dramat czy nieszczęśliwy splot wydarzeń. Warto też pomyśleć, jak łatwo i szybko ustabilizowane życie może się rozsypać i obrócić w proch.

”Wszystkie życia Heleny P.” cechuje bardzo przystępny język, dzięki czemu lektura toczy się sama. Elementy zdumienia są, zwroty akcji też, do tego historia ciężka do ogarnięcia, rodząca bunt, jak można dopuścić się czegoś takiego wobec drugiej osoby. Choć ja w powieści dostrzegłam wiele zalet, wydaje mi się, że nie wszystkim może ona przypaść do gustu. Mnie wciągnęła i przykuła uwagę właśnie tym mocnym początkiem. Jest to też książka, którą trudno przedstawić szczegółowo, więc na tym poprzestanę.    

Książka bierze udział w wyzwaniu „Czytamy powieści obyczajowe”.