PRZED PREMIERĄ: Magdalena Witkiewicz "Szkoła żon"

Magdalena Witkiewicz „Szkoła żon”, Filia 2013, ISBN 978-83-63622-17-6, stron 256

Już mam! Mój własny egzemplarz najnowszej powieści jednej z najlepszych polskich pisarek! Przyszedł wczoraj i od razu zasiadłam do czytania.

Ekskluzywne spa gdzieś w mazurskiej głuszy. Tam wszystkie potrzeby Twojego ciała i Twojej duszy mogą zostać zaspokojone. Tam wrócisz do swojej natury, do swojego prawdziwego ja; odkryjesz siebie na nowo. Nauczysz się, że to Ty jesteś dla siebie najważniejsza i że tylko Twoja wiara w samą siebie pozwoli Ci odmienić swój los.

Do tego luksusowego ośrodka trafiają cztery kobiety, każda z nich kierowana innymi pobudkami. Julia właśnie się rozwiodła i daleka jest od czegokolwiek, co związane jest z byciem żoną, ale swój pobyt wygrywa w loterii. Jadwiga ma 53 lata i właśnie dowiedziała się, że zamówione przez męża kolczyki wcale nie są dla niej. Marta ma dwójkę dzieci , a jej największą radością jest jedzenie, to ono daje jej zapomnienie. I Michalina, która zrobi wszystko, żeby jej Miś był zadowolony.

Moje wrażenie po lekturze mogłabym podsumować jednym krótkim zdaniem: jestem zachwycona!, ale dobrze, troszkę rozwinę. Pobyt w „Zmysłowej Szkole Żon” jest cudowną odskocznią od szarej rzeczywistości. Pozwala zapomnieć o kłopotach, a pomyśleć o sobie, bo tak szczerze, która z nas ma na to czas, pochłonięta domem i pracą? Magdalena Witkiewicz przypomina o rzeczy niezwykle ważnej: o wartości i szacunku dla samej siebie, często gubionych w codziennej gonitwie.

W zalewającej nas powodzi modnych ostatnio erotyków, autorce udało się stworzyć bardzo wartościową powieść. Tutaj liczy się przede wszystkim treść, to ona jest najważniejsza. Erotyzm znajduje się na pierwszym planie, ale nie dominuje, jest dodatkiem do opowieści o ciekawych kobietach, a nie treść jest dorabiana na siłę do tzw. „momentów” (wyjaśnię, że nie czytałam tych zagranicznych powieści erotycznych, bazuję tylko na recenzjach czytanych na blogach), które ciągną się przez ileś tam stron. W „Szkole żon” seks jest konsekwencją sytuacji, jest jak najbardziej na miejscu, a sposób jego przedstawienia – pełen klasy. Istotne są uczucia i miłość, a seks jest ich fizycznym dopełnieniem. W moim odczuciu te sceny są po prostu ładne; pełne naturalności i emocji.

Wracając do treści, pisarka świetnie rozbudowała wątki dotyczące życia każdej bohaterki. One nie pojawiają się znikąd, mają za sobą różnorodne doświadczenia, a ich losy są tak zwyczajne, że niejedna czytelniczka mogłaby się w nich przejrzeć jak w zwierciadle. Troszkę tylko zabrakło mi rozbudowania roli Marty i jej pobytu w szkole, ale to taki drobiazg.

Powieść jest napisana charakterystycznym dla pisarki lekkim piórem. Jest nie tylko refleksyjnie i wzruszająco, ale też zabawnie. Szczególne uczucia wzbudziła we mnie Michalina, jest kwintesencją postaci typowych dla Magdaleny Witkiewicz, to ta sama osobowość, co Oluś w „Balladzie o ciotce Matyldzie”. Nawet nie potrafię dokładnie sformułować, o co mi chodzi, po prostu autorka ma niebywały talent do tworzenia takich sympatycznych, ciepłych bohaterów, których chciałoby się mieć w swoim otoczeniu jako najlepszych przyjaciół.

Nawet się nie zastanawiajcie, czy warto przeczytać tę powieść. WARTO! A już zwłaszcza powinny to zrobić kobiety i wziąć sobie do serca zasady obowiązujące w powieściowej szkole. Szkoda tylko, że książka jest tak krótka, żal było rozstawać się z tymi cudnymi kobietami. I powiem Wam jeszcze jedno, choć właściwie chciałoby się zakrzyknąć: niech się schowa Grey i wszelkie twory Greyopodobne, my mamy Magdalenę Witkiewicz i jej „Szkołę żon”!

Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję autorce, Magdalenie Witkiewicz i Wydawnictwu Filia.