Małgorzata Mroczkowska "Zanim zrozumiem"

Małgorzata Mroczkowska „Zanim zrozumiem”, Czwarta Strona 2016, ISBN 978-83-7976-375-7, stron 392

Joanna pracuje jako księgowa, Piotr jest psychoterapeutą. Od niedawna są małżeństwem. Połączyła ich wielka miłość i na początku rzeczywiście układało się między nimi cudownie. Ale ostatnio Joanna coraz częściej wszczyna kłótnie. Zarzuca mężowi, że ma ją za gorszą od siebie i swojej rodziny, bo on pochodzi z inteligenckiego domu, ona do stolicy przyjechała z małej miejscowości. Nie lubi siostry Piotra i głośno o tym mówi; ma za złe teściowej, gdy ta podeśle im coś na obiad. Najbardziej chciałaby, żeby mąż był zawsze z nią, ona od rodziny się izoluje. Do Piotra ma coraz więcej pretensji, a to, że za długo pracuje, a to, że nie chce robić kariery i zarabiać więcej pieniędzy, by stać ich było na własny dom. Piotr wie, co mówić swoim pacjentom, ale Joanny nie jest w stanie rozumieć. Czy to, co ich połączyło, faktycznie było solidnym fundamentem i wystarczy, by ich związek przetrwał?

Małgorzata Mroczkowska, Polka mieszkająca w Londynie, politolog i dziennikarka, debiutowała w 2015 r. powieścią „Angielskie lato”, która przypadła mi do gustu. Fabuła wprawdzie nie rzucała na kolana oryginalnością, ale wywoływała emocje, a to przecież chyba najistotniejsze. Opis drugiej książki autorki zapowiadał, że i w tym przypadku wrażeń nie zabraknie. I rzeczywiście tak się stało, ale czy jestem do końca usatysfakcjonowana? Raczej nie, chyba zbyt wysoko ustawiłam pisarce poprzeczkę.

Od razu dodam, że jakości wykonania nic nie można zarzucić. Styl Mroczkowskiej jest wyjątkowo przystępny, a mnogość dialogów sprawia, że lektura biegnie bardzo potoczyście. Kłopot tkwi raczej w bohaterach. Trzeba przyznać, że Joanna jako postać wyszła autorce perfekcyjnie, ale to, co ona wyprawiała, woła o pomstę do nieba; wielokrotnie miałam jej ochotę przyłożyć, bo nie mogłam pojąć jej obsesyjnej chęci kontroli męża i trzymania go na siłę przy sobie. Ale tym, czego mi tutaj zabrakło, jest wyjaśnienie, dlaczego zachowywała się tak, a nie inaczej. Szczerze mówiąc, wytłumaczenie wszystkiego – uwaga, spoiler – depresją, dla mnie jest mało przekonujące. Jej tendencje destrukcyjne sugerowałyby raczej jakiś poważniejszy problem. Chyba oczekiwałam czegoś bardziej spektakularnego, jakiegoś punktu kulminacyjnego, który sprawiłby, że spojrzałabym na Joannę inaczej, a tego nie było. Przebieg fabuły jawi mi się trochę jako linia prosta, ciągle na tym samym poziomie, bez żadnych wzlotów, które znaczyłyby jakieś momenty przełomowe. Nie było czegoś, co zapisałoby się na trwałe lub chociaż na dłużej w pamięci.

Niełatwo mi też rozgryźć i zrozumieć Piotra. Przepraszam za określenie, ale odbieram go jako takie trochę ciepłe kluchy. Co z niego za mężczyzna, że dawał sobą tak pomiatać? W jego przypadku (i w moich oczach) chyba nie da się wszystkiego wytłumaczyć miłością. Nie do końca przekonały mnie też te epizody, w których widzieliśmy Piotra w pracy – chyba było ich, jak dla mnie, za dużo; w pewnej chwili poczułam przesyt i przygnębienie problemami, z jakimi zgłaszali się do niego pacjenci.

Generalnie rzecz biorąc, „Zanim zrozumiem” raczej nie wzbudziło we mnie jakiejkolwiek nadziei i wiary w przyszłość. To na pewno nie jest zła książka, ale u mnie nie trafiła najwyraźniej na swój czas. Porównując ją z pierwszą powieścią, zdecydowanie większe wrażenie zrobiło na mnie „Angielskie lato”. Mam jednak nadzieję, że z kolejną książką Małgorzaty Mroczkowskiej będzie mi bardziej po drodze. 

Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona. 

Wyzwanie: „Polacy nie gęsi”.